ประวัติยิวยิตสู (Jiu Jitsu)

Taifudo Academy - โรงเรียนศิลปศาสตร์การป้องกันตัวไทยหัตถยุทธ หรือ ไทฟูโด รับรองหลักสูตรโดยกระทรวงศึกษาธิการ

ยิวยิตสู หรือในภาษาญี่ปุ่นว่า จูจุสึ (ญี่ปุ่น: 柔術; โรมาจิ: jūjutsu) เป็นศิลปะการต่อสู้ที่มีรากฐานลึกซึ้งและประวัติความเป็นมายาวนานในประเทศญี่ปุ่น คำว่า “จูจุสึ” หมายถึง “ศิลปะแห่งความอ่อน” ซึ่งสะท้อนถึงหลักการใช้พลังงานของคู่ต่อสู้ในการควบคุมและทุ่มคู่ต่อสู้ ศิลปะนี้ถูกพัฒนาขึ้นมาในช่วงยุคสงครามโบราณและได้แพร่หลายไปยังประเทศต่างๆ ทั่วโลก รวมถึงประเทศไทย บทความนี้จะพาคุณไปรู้จักกับประวัติยิวยิตสู การพัฒนา และความเปลี่ยนแปลงของศิลปะการต่อสู้นี้ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา รวมถึงการสืบทอดและการฝึกฝนในปัจจุบัน

หัวข้อ

ยิวยิตสู คืออะไร?

ยิวยิตสู หรือในภาษาญี่ปุ่นว่า จูจุสึ (ญี่ปุ่น: 柔術; โรมาจิ: jūjutsu) และในภาษาอังกฤษว่า จูจัตซู (อังกฤษ: jujutsu) หมายถึงศิลปะการต่อสู้แห่งความอ่อน เป็นศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นที่มีการใช้เทคนิคต่างๆ เพื่อป้องกันและโจมตีคู่ต่อสู้โดยใช้การล๊อค การทุ่ม และการใช้อาวุธในบางครั้ง

ประวัติยิวยิตสู

การพัฒนาของจูจุสึไม่ชัดแจ้งนัก แต่โดยทั่วไปเชื่อว่าถูกพัฒนาขึ้นมาในช่วงยุคสงครามระหว่างศตวรรษที่ 8 ถึง 16 เนื่องจากยุคนั้นเป็นยุคสงคราม ทำให้เกิดวิชาใหม่ๆ ขึ้นมาจำนวนมาก ในอดีตประเทศญี่ปุ่นมีสำนักจูจุสึอยู่หลายร้อยสำนัก โดยแต่ละสำนักมีแนวทางในการฝึกที่แตกต่างกันไป สำนักที่มีชื่อเสียง เช่น ทะเกะโนะอุจิ ริว จูจุสึ (Takenouchi Ryu Jujutsu), โยชิน ริว จูจุสึ (Yoshin Ryu Jujutsu) และ ยางิว ชิงกัน ริว (Yagyu Shingan Ryu)

ลักษณะการต่อสู้

ลักษณะการต่อสู้ของจูจุสึในสมัยก่อนนั้นขึ้นอยู่กับสำนักต่างๆ โดยมากจะมีการโจมตี การล๊อค การทุ่ม และในบางสำนักยังมีการฝึกการใช้อาวุธด้วย เทคนิคการต่อสู้ของจูจุสึในสมัยก่อนนั้นไม่มีข้อจำกัดในการใช้ท่าและวิธีการ ทำให้เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงและไม่มีความปราณีต่อคู่ต่อสู้

การเปลี่ยนแปลงและความเสื่อมถอย

เนื่องจากการต่อสู้ของจูจุสึมีความรุนแรง ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นบางครั้งจึงถูกสั่งห้ามไม่ให้มีการฝึก และเมื่อไม่มีผู้สืบทอดวิชา วิชาจำนวนมากก็สูญหายไป นอกจากนี้ เมื่อยุคสมัยสงครามจบลง วิชาจูจุสึก็ถูกมองว่ามีความป่าเถื่อนและรุนแรงเกินไป ทำให้ความนิยมลดลง

ประวัติความเป็นมาในประเทศไทย

จูจุสึเข้ามาในประเทศไทยตั้งแต่ก่อนปี พ.ศ. 2464 แต่ภายหลังเนื่องจากกีฬายูโดเริ่มแพร่หลายทั่วโลก จูจุสึถูกมองว่ามีความรุนแรงเกินไป จึงได้เกิดการปรับเปลี่ยนการฝึกเป็นการฝึกกีฬายูโดแทน

การสอนจูจุสึในประเทศไทย

หลักฐานถึงการสอนจูจุสึในประเทศไทยมีค่อนข้างน้อย แต่ยังมีบันทึกถึงการฝึกจูจุสึในช่วงแรก เช่น ในหนังสืออนุสรณ์งานศพของครูทิม อติเปรมานนท์ ซึ่งถือว่าเป็นบิดาแห่งยูโดของประเทศไทย สายดำ (โชดัน) คนแรกของประเทศไทยจากสถาบันโกโดกวัน กรุงโตเกียว

คุณสิทธิผล ผลาชีวินเขียนคำอาลัยไว้ว่า “คุณครูทิม อติเปรมานนท์ ทุ่มเทชีวิตเพื่อสั่งสอน อบรม และเผยแพร่ยูโดให้แก่เยาวชนไทย จนกระทั่งวิชาแพร่หลายทั่วประเทศ”

จูจุสึในปัจจุบัน

แม้เวลาจะผ่านไปอย่างยาวนาน จูจุสึก็ยังมีการฝึกและสืบทอดต่อกันมา และมีพัฒนาการต่อมาทั้งในและนอกประเทศญี่ปุ่น โดยปัจจุบันจูจุสึของญี่ปุ่นหรือจูจุสึที่มีการต่อสู้ในแบบดั้งเดิมจะมีการโจมตี หัก ล๊อค และทุ่ม ในบางครั้งจะถูกเรียกว่า “นิฮอน จูจุสึ” (Nihon jūjutsu) เพื่อไม่ให้สับสนกับบราซิลเลียน จูจุสึ (Brazilian Jiu-Jitsu) ที่เน้นการต่อสู้ในท่านอนมากกว่าแบบดั้งเดิม

จูจุสึแบบญี่ปุ่นยังสามารถแบ่งออกได้เป็นสองประเภท คือ

จูจุสึแบบโบราณ (Koryu jujutsu): จูจุสึในสำนักที่ถูกพัฒนามาตั้งแต่สมัยยุคสงคราม
จูจุสึสมัยใหม่ (Gedai jujutsu หรือ Modern Jujutsu): จูจุสึที่ถูกพัฒนาขึ้นในยุคสมัยใหม่ มีการปรับปรุงเทคนิคและวิธีการฝึกให้เหมาะสมกับยุคปัจจุบัน

สรุป

ยิวยิตสู หรือ จูจุสึ เป็นศิลปะการต่อสู้ที่มีประวัติยาวนานและมีการพัฒนาเปลี่ยนแปลงตามยุคสมัย แม้ว่าความนิยมอาจลดลงในบางช่วงเวลา แต่จูจุสึก็ยังคงเป็นศิลปะการต่อสู้ที่มีคุณค่าและมีการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องในปัจจุบัน ทั้งในญี่ปุ่นและประเทศอื่นๆ ทั่วโลก