ประสบการณ์ของผู้เริ่มฝึกไท่เก๊กโดยเอ็มโกะไทฟูโด

ผู้เขียนได้เริ่มเรียนไท่เก๊ก (Tai Chi) มาได้ประมาณสองเดือนแล้ว แม้ว่าจะเป็นเวลาไม่นาน แต่ตัวผู้เขียนเองก็รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในหลายด้าน ทั้งระบบการหายใจ การจัดท่าทาง การควบคุมสรีระ และความสงบนิ่งที่เกิดจากการมีสมาธิ รักษาสมดุลของร่างกาย อารมณ์ และจิตใจ

หัวข้อ

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น

แม้ว่าในขณะนี้จะยังไม่ถึงระดับขั้นสูงสุด แต่ก็รับรู้ได้ถึงพัฒนาการในด้านต่างๆ อย่างชัดเจน เนื่องจากผู้เขียนเองก็เรียนศิลปะการป้องกันตัวมาหลายศาสตร์ ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน แต่โดยส่วนตัวแล้ว ผู้เขียนไม่ชอบการต่อสู้ การแข่งขัน และการสอบเลื่อนขั้นสาย จึงยังเป็นแค่ผู้ฝึกขั้นสายขาวในศาสตร์ของศิลปะป้องกันตัวต่างๆ

การฝึกไท่เก๊ก

ในการฝึกไท่เก๊กช่วงแรก ผู้เขียนจำเป็นต้องทิ้งความรู้ของศิลปะการป้องกันตัวที่มีอยู่เดิม อาจารย์ชีวินฯ อธิบายว่า ไม่ได้หมายความว่าทิ้งแล้วทิ้งเลย แต่หลังจากฝึกไท่เก๊กและเข้าใจในวิชาไท่เก๊กแล้ว จะพบว่าวิชาที่ทิ้งไประหว่างการฝึกไท่เก๊กนี้ ไม่ได้หายไปไหน แต่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ เปรียบเหมือนกับการวางสิ่งของที่มีเพื่อรับสิ่งใหม่เข้ามา โดยไม่ได้หมายความว่าสิ่งของที่วางนั้นจะไม่ใช่ของเราอีกต่อไป

เมื่อมีสิ่งใหม่แล้วจะทำให้เราเข้าใจในสิ่งที่มีมากยิ่งขึ้น ไท่เก๊กก็เช่นกัน เป็นวิชาที่เชื่อมโยงวิชาต่างๆ เข้าด้วยกันอย่างกลมกลืน แม้ว่าตอนนี้ผู้เขียนอาจจะยังไม่เข้าใจถึงความหมายของไท่เก๊กเท่าไรนัก แต่ก็พยายามฝึกฝนทุกวันและทุกครั้งที่มีเวลาว่าง เวลาที่รำไท่เก๊ก ผู้เขียนจะรู้สึกถึงความสงบนิ่งและสมาธิ ความรู้สึกผ่อนคลายหลังจากรำเสร็จ

การปรับตัวและความสงบ

ในช่วงแรกของการเรียน ผู้เขียนพยายามจดจำท่าทางการรำทั้งหมดให้ได้ จนทำให้เกิดความเครียดและเกร็งมากเกินไป อาจารย์ชีวินฯ บอกว่าอย่าพยายามบังคับให้จำมากเกินไป แต่ให้ค่อยๆ จดจำด้วยความรู้สึก ไม่ใช่จำด้วยความคิด ผู้เขียนค่อยๆ ปรับตัวและพยายามทิ้งทุกอย่าง ใช้ความรู้สึกจำไปเรื่อยๆ อย่างไม่เครียด จนขณะนี้ผู้เขียนเริ่มทำได้มากขึ้น

เหตุผลในการฝึกไท่เก๊ก

ผู้เขียนไม่ชอบการต่อสู้และการใช้กำลัง แต่ชอบศิลปะของวิชาแต่ละแขนง ไท่เก๊กจึงเป็นทางเลือกที่สนใจและอยากศึกษาต่อ เพราะเชื่อว่าถึงแม้จะไม่สามารถชนะคนอื่นได้ แต่ก็สามารถมีสติ ใช้เหตุผล และปัญญาในเวลาที่เกิดเหตุฉุกเฉินเพื่อเอาตัวรอดได้ และถ้าควบคุมอารมณ์ตนเองได้ ก็เท่ากับสามารถชนะใจตนเองได้แล้ว

สรุป

ผู้เขียนมิได้บอกว่าไท่เก๊กเป็นวิชาที่ดีที่สุดหรือเป็นวิชาที่เหนือกว่าวิชาอื่นใด และไม่สามารถปรับเปลี่ยนทัศนคติของใครให้หันมาสนใจในวิชาไท่เก๊กได้ อีกทั้งยังไม่ทราบว่าประโยชน์ต่างๆ ที่ผู้ฝึกไท่เก๊กของแต่ละบุคคลจะมากน้อยเพียงใด เพราะแต่ละบุคคลย่อมมีวิถีทางและความคิดเห็นต่างกัน ดังนั้นผลที่ได้รับย่อมแตกต่างกัน ผู้เขียนไม่สามารถบอกได้ ถ้าหากท่านไม่มาลองเรียนหรือสัมผัสด้วยตัวท่านเอง

เขียนโดย
เอ็มโกะไทฟูโด