ศาสตร์ไสยวิทยาและวิชาการต่อสู้ของชาวสยามในอดีต เขียนโดยทิดเอก

ในอดีต ชายชาวสยามไม่ว่าจะเป็นแม่ทัพ นายกอง ทหาร หรือสามัญชนทั่วไป มักจะต้องมีวิชาการต่อสู้ติดตัว ไม่ว่าจะเป็นวิชาหมัดมวย วิชาศาสตราวุธ หรือกลศึกพระพิชัยสงคราม อีกทั้งยังมีวิชาการด้านไสยวิทยาคม ซึ่งรวมไปถึงการมีของดีของขลังติดตัวกันไม่มากก็น้อย

หัวข้อ

การศึกษาในสมัยโบราณ

การเรียนในสมัยก่อนนั้น บิดามารดาจะส่งลูกไปศึกษาเล่าเรียนที่สำนักทิศาปาโมกข์ หรือกับพระอาจารย์เก่งๆ ที่อยู่ตามวัดต่างๆ เพื่อที่จะกลับมารับใช้ชาติในโอกาสต่อไป การศึกษาเริ่มต้นจากการท่องบ่นพระคาถา เลขยันต์ ตารางยันต์ต่างๆ รวมไปถึงการสร้างเครื่องรางของขลัง เช่น ประเจียด มงคล แหวนพิรอด ผ้ายันต์ ตะกรุด เป็นต้น

พระคาถาและความขลัง

บางครั้งเมื่อออกไปข้างนอก ผู้ฝึกอาจกระทำสิ่งที่ไม่เป็นมงคลให้เกิดขึ้นกับตัวเอง ทั้งโดยเจตนาและโดยพลั้งเผลอ เช่น การพูดจาไม่สุภาพหรือการผิดศีล ทำให้พระคาถาที่ท่องบ่นคุ้มกายไม่เกิดผล แต่ยังมีของขลังที่ผูกด้วยอาคมคุ้มกายอีกชั้นหนึ่ง เมื่อต้องการศึก เหล่าแม่ทัพ นายกอง และพระสงฆ์ มักทำเครื่องรางของขลังมอบให้แก่ทหารและไพร่พลเพื่อใช้ในการป้องกันตัวและเป็นการเพิ่มพูนขวัญกำลังใจ

วิชาไสยวิทยาคมในสงคราม

วิชาเหล่านี้เคยมีส่วนช่วยในการกู้ชาติมาแล้ว วิชาเหล่านี้เป็นอุปเทของครูบาอาจารย์ที่มีไว้ให้กับแม่ทัพ นายกอง และทหารใช้ในการศึก การร่ำเรียนและท่องบ่นมนต์พระคาถาจนคล่องแคล่วจำขึ้นใจ ครูบาอาจารย์จะมีการผูกพระคาถาผนวกเข้ากับตารางยันต์ ตารางยันต์เหล่านี้ไม่เพียงแต่ถูกจารบรรจุลงในของขลัง แต่ยังเป็นการวางผังทัพตามหลักพิชัยสงคราม ขุม หลุม บล็อก ในการก้าวย่างเท้าในวิชาหัตยุทธ์และวิชาศาสตราวุธ

การฝึกจิตและสมาธิ

การฝึกไสยวิทยาคมยังเป็นการฝึกจิตและสมาธิให้ผู้ฝึกมีจิตใจแน่วแน่ หนักแน่น มั่นคง และอิทธิฤทธิ์ความขลังเกิดขึ้นตามมาภายหลัง ดั่งคำที่ว่า “มโนบุพนิ คมธัมมา มโนมเสฐฐา มโนมยา” ซึ่งหมายความว่า “ทุกสิ่งมีใจเป็นใหญ่ มีใจเป็นประธาน ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจ”

การอนุรักษ์วิชาในปัจจุบัน

ปัจจุบันยังคงมีการอนุรักษ์วิชาเหล่านี้ไว้ โดยวิชาเหล่านี้เป็นหนึ่งในสิบแปดศาสตร์ของไทย ที่เหล่าแม่ทัพ นายกองต้องศึกษา อยู่ในวิชา ฉุปาศาสตร์ สาขามายาศาสตร์ ซึ่งเป็นการเรียนรู้เลขยันต์ต่างๆ ในกลศึกพระพิชัยสงคราม

ประสบการณ์ของผู้เขียน

ผู้เขียนเป็นศิษย์สายในของ อ.ชีวิน อัจฉริยฉาย เมื่อ พ.ศ. 2546 และได้มีโอกาสเข้าไปศึกษาเล่าเรียนไสยวิทยาคมในปี พ.ศ. 2547 การเริ่มต้นของการเรียนของผู้เขียนเริ่มจากความสงสัยที่ตัว “นะ” ในภาษาขอม จนได้เรียนอักขระขอม การกำหนดลมหายใจในการท่องพระคาถา การสร้างพระยันต์ และการเข้าร่วมพิธีการสำคัญต่างๆ เช่น งานพิธีเขียนพระยันต์สร้างองค์จตุคามรามเทพ

พิธีและเหตุการณ์สำคัญ

ในการติดตามอาจารย์ไปตามงานพิธีต่างๆ ผู้เขียนได้เห็นสิ่งที่แปลกหรืออาจเรียกว่าความขลัง เช่น งานพิธีเขียนพระยันต์สร้างองค์จตุคามรามเทพ ณ วัดคอหงส์ ผู้เขียนเห็นตัวอาจารย์โตขึ้น ซึ่งคิดว่าเป็นอุปาทานจริต แต่กล้องถ่ายภาพไม่สามารถทำงานได้ในช่วงพิธี และกลับมาทำงานได้เมื่อตอนเสร็จพิธีแล้ว

สรุป

แผ่นดินไทยมีอยู่ได้ถึงตอนนี้เพราะมีบรรพบุรุษผู้เสียสละปกป้องไว้ วิชาไสยวิทยาคมเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยสร้างกำลังใจให้พร้อมสู้ พร้อมเสียสละเพื่อแผ่นดิน วิชาเหล่านี้เกิดจากภูมิปัญญาที่เฉียบแหลมและสืบทอดกันมา ควรอนุรักษ์ไว้ให้อยู่คู่กับแผ่นดินนานเท่านาน

เขียนโดย
ทิดเอก