ประสบการณ์ของผู้เริ่มฝึก “ไท่เก๊ก” โดยเอ็มโกะไทฟูโด

ผู้เขียนได้เริ่มเรียน ไท่เก๊ก (Tai Chi) มาได้ประมาณสองเดือนแล้วแม้ว่าจะเป็นเวลาไม่นาน แต่ตัวผู้เขียนเองก็รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงทั้งระบบการหายใจ การจัดท่าทาง การควบคุมสรีระและความสงบนิ่งมีสมาธิรักษาสมดุลของร่างกาย อารมณ์และจิตใจ

แม้ในขณะนี้อาจจะไม่ถึงระดับขั้นสูงสุด แต่ก็รับรู้ได้ถึงพัฒนาการทางด้านต่างๆ อย่างเห็นได้ชัด เนื่องจากผู้เขียนเองก็เรียนศิลปะการป้องกันตัวมาหลายศาสตร์ ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน แต่โดยส่วนตัวแล้วตัวผู้เขียนเองไม่ชอบการต่อสู้, การแข่งขัน และการสอบเลื่อนขั้นสาย จึงยังเป็นแค่ผู้ฝึกขั้นสายขาวในศาสตร์ของศิลปะป้องกันตัวต่างๆ

ในการฝึก ไท่เก๊ก (Tai Chi) ช่วงแรกมีความจำเป็นที่จะต้องทิ้งความรู้ของศิลปะป้องกันตัวที่มีอยู่เดิม แต่อาจารย์ชีวินฯ อธิบายว่า ไม่ได้หมายความว่าทิ้งแล้วทิ้งเลย แต่หลังจากฝึกไท่เก๊กและเข้าใจในวิชาไท่เก๊กแล้ว เราจะเข้าใจว่าวิชาที่เราทิ้งไประหว่างการฝึกไท่เก๊กนี้ ไม่ได้หายไปไหน แต่มันจะสามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้อีก เปรียบเหมือนกับเราต้องวางสิ่งของที่เรามีเพื่อที่จะรับในสิ่งใหม่เข้ามา แต่ไม่ได้หมายความว่าสิ่งของที่เราวางนั้นจะไม่ใช่ของเรา 

แต่เมื่อมีสิ่งใหม่แล้วจะทำให้เราเข้าใจในสิ่งที่เรามีมากยิ่งขึ้น ไท่เก๊กก็เช่นกัน คือจะเป็นวิชาที่เชื่อมโยงวิชาต่างๆ เข้าด้วยกันอย่างกลมกลืน แม้ว่าตอนนี้ผู้เขียน อาจจะยังไม่เข้าใจถึงความหมายของไท่เก๊ก เท่าไรนัก แต่ก็พยายามฝึกฝนทุกวันและทุกครั้งที่มีเวลาว่าง เวลาที่รำไท่เก๊ก ผู้เขียนจะรู้สึกได้ถึงความสงบนิ่งและสมาธิ ความรู้สึกผ่อนคลายหลังจากรำเสร็จ ในช่วงแรกของการเรียนผู้เขียนพยายามจะจดจำท่าทางการรำทั้งหมดให้ได้

จึงทำให้ผู้เขียนเกิดความเครียดและเกร็งมากเกินไป จนอาจารย์ชีวินฯ บอกว่าอย่าพยายามบังคับให้มันจำมากเกินไป แต่ให้ค่อยๆ จดจำด้วยความรู้สึก มิใช่จำด้วยความคิด ผู้เขียนค่อยๆ ปรับตัวและพยายามทิ้งทุกอย่าง ใช้ความรู้สึกจำไปเรื่อยๆ อย่างไม่เครียด

จน ณ เวลานี้ ผู้เขียนเริ่มทำได้มากขึ้น ตามที่ผู้เขียนเกริ่นไว้ข้างต้น ว่าผู้เขียนไม่ชอบการต่อสู้และใช้กำลังเท่าไรนัก เพียงแต่ชอบศิลปะของวิชาแต่ละแขนงเท่านั้น “ไท่เก๊ก” จึงเป็นทางเลือกที่ผู้เขียนสนใจ และอยากที่จะศึกษา เพราะผู้เขียนคิดว่าอย่างน้อยคุณอาจจะชนะคนอื่นไม่ได้ แต่ก็พอจะมีสติและใช้เหตุผลและปัญญา

ในเวลาที่เกิดเหตุฉุกเฉิน เพื่อเอาตัวรอดได้ และถ้าคุณควบคุมอารมณ์ตนเองได้ ก็เท่ากับคุณสามารถชนะใจตนเองได้แล้ว ผู้เขียนมิได้บอกว่าไท่เก๊ก เป็นวิชาที่ดีที่สุดหรือเป็นวิชาที่เหนือกว่าวิชาอื่นใด และไม่สามารถปรับเปลี่ยนทัศนคติของใครให้หันมาสนใจในวิชาไท่เก๊กได้

อีกทั้งยังไม่ทราบว่าประโยชน์ต่างๆ ที่ผู้ฝึกไท่เก๊กของแต่ละบุคคลจะมากน้อยเพียงใด เพราะทั้งนี้แต่ละบุคคลย่อมมีวิถีทางและความคิดเห็นต่างกัน ดังนั้นผลที่ได้รับย่อมแตกต่างกัน ซึ่งผู้เขียนไม่สามารถบอกได้ ถ้าหากท่านไม่มาลองเรียนหรือสัมผัสด้วยตัวท่านเอง

เขียนโดย : เอ็มโกะไทฟูโด