มวยชุดนี้มีมาดั้งเดิม ตั้งแต่เส้าหลินใต้ เมืองฝู่เทียน มณฑลฟุกโจว ช่วง ค.ศ.1600 ก่อนเส้าหลิน ณ ที่แห่งนี้จะถูกทางการถล่มและพระเส้าหลินก็ได้แยกตัวกระจัดกระจายกันออกไปและตั้งกลุ่มในนาม “หงเหมิน” มวยในกลุ่มนี้จะขึ้นต้นว่าหงฉวนและต่อด้วยชื่อท่ามวย เช่น “หงฉวน สื่อจื่อเหม่ยฟาควิ่น” และกลุ่มถัดมาคือ พรรคฟ้าดิน, เทียนตี๋ฮุย ในชุดมวยจะขึ้นชื่อวิงชุน ใช้เป็นรหัส ชื่อนี้ มาจากห้องฝึกมวยในเส้าหลินใต้ ใช้ชื่อว่า“วิงชุนถัง” เป้าหมายของห้องฝึกนี้คือการรวบรวมผู้อาวุโส มาสร้างเพลงมวยที่เรียบง่ายและใช้ได้จริง ตัดท่าที่โลดโผนออกให้เหลือเฉพาะท่าที่ต้องใช้จริงๆ ชุดมวยไม่เน้นยาว แยกออกเป็น
- มวยที่เน้น กง พลังกึ่งเกร็ง
- มวยที่เน้นการออกแรง ลี่
- และมวยที่เน้นกงและชี่, ลี่และชี่
มวยหมัดเหม่ยฟาควิ่น จัดเป็นมวยรหัสและผู้ที่มาจากหงเหมินและห้องฝึกวิงชุนฮอล, จะต้องรำกันได้หมด
“เหม่ยฟาควิ่น” ในมวยใต้ทุกสำนักจะมีมวยชื่อเส้นนี้อยู่ “ดอยเหม่ยสี่ทิศ” ในประเทศไทยคงเรียกว่า “มวยตีสี่ทิศ”
ในอดีตผู้จะฝึกท่ารำมวยต้องผ่านการฝึกพลังมาแล้ว โดยแบ่งออกเป็น
- ฝึกกำลังกล้ามเนื้อ
- ฝึกกำลัง เส้าหลินกึ่งเกร็ง
- ฝึกปราณ ระบบการหายใจ
- ฝึกนั่งวิปัสสนา กรรมฐาน ตามหลักพุทธ นิกายเซน
- ฝึกท่าเดียว
ในปัจจุบันก็ยังคงเน้นท่ารำก่อน แล้วค่อยกลับไปฝึกเก็บรายละเอียดในท่าอีกที และหลักการที่มวยใต้ได้วางเอาไว้นอกเหนือจากท่ารำ
มวยเส้นนี้ (มวยเสือ) สืบมาจาก
- หลวงจีนจื่อสาน (ใช้ชื่อในนาม “หง”)
- หงซีกวน
- ลู่อาไฉ่
- หว่องฉีอิง
- หว่องเฟยหง
- ลั๊มไซเหว่ง
- อันฮอย
- ฮารอย แย็บ
- ชีวิน อัจฉริยะฉาย (ชีวิน ไทฟูโด)
- ลูกศิษย์อาจารย์ชีวิน อัจฉริยะฉาย
